ราฟินญ่า เด็กชายจากปอรโต อเลเกร

ราฟินญ่า เด็กชายจากปอรโต อเลเกร เล่าถึงความทรงจำสมัยเด็ก เขาเกิดในชุมชนแออัด และอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็ก โดยต้องแบ่งปันห้องนอนรวมกับคุณพ่อคุณแม่ และน้องชาย แถมต้องมอบพื้นที่ให้กับสุนัข และแมวด้วย

ความฝันในการเป็นนักฟุตบอล ทำให้เขาต้องแบกรับความกดดันหลายอย่าง จากข้อจำกัดโครงสร้างทางร่างกาย ทำให้ถูกทีมดังในบ้านเกิด ปฏิเสธรับตัวเข้าร่วมทีมเยาวชน ทีมแล้ว ทีมเล่า ที่เขาโดนปล่อยทิ้ง ตั้งแต่ช่วงทดสอบฝีเท้า

ยกตัวอย่างเช่น อินเตอร์นาซิอองนาล และเกรมิโอ ทุกทีมปฏิเสธผมหมดเลย การทดสอบฝีเท้าประมาณ 1 อาทิตย์ จบลงด้วยคำว่า นายตัวเล็ก นายอ่อนแอ และนายไม่มีพละกำลัง มันเป็นเหมือนเดิมเสมอ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ช่วงปี 2014 อาไว คือทีมแรกที่เขาเข้าร่วมอะคาเดมี่แบบจริงจัง เขาไม่เคยได้รับโอกาสลงสนาม รวมถึงไม่อาจทะลุขึ้นสู่ทีมชุดใหญ่ ระยะทางที่ไกลแสนไกล ทำให้หัวใจเขาอยากยอมแพ้

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ราฟินญ่า เด็กชายจากปอรโต อเลเกร เล่าถึงความทรงจำสมัยเด็ก

ราฟินญ่า เด็กชายจากปอรโต อเลเกร เล่าถึงความทรงจำสมัยเด็ก เขาเกิดในชุมชนแออัด และอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็ก โดยต้องแบ่งปันห้องนอนรวม

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ก่อนที่ผมจะอายุ 19 ผมกำลังฝึกกับสโมสรอาไว รุ่นยู-20 โดยตั้งอยู่ห่างจากปอรโต อเลเกร ประมาณ 6 ชั่วโมง ผมไม่เคยจากบ้านไกลขนาดนี้มาก่อนเลย เพื่อพยายามเซ็นสัญญากับสักหนึ่งสโมสร

หลังจากนั้น ผมได้รับบาดเจ็บ และกลับมาฟิตอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ผมไม่อาจกลับมาสู่ทีมได้ แค่รายชื่อในวันแข่งขัน ผมก็ยังไม่มีเลย สโมสรบอกว่า ผมต้องไปฝึกซ้อมด้วยตัวเอง

ผมตัดสินใจโทรศัพท์กลับไปหาครอบครัว พร้อมกับบอกว่าผมอยากกลับบ้านแล้ว เส้นทางของผมมันจบลงแล้ว พ่อบอกว่าโอเค แม่ก็บอกเช่นกัน อย่างไรก็ตาม แม่พูดเสริมว่า ถ้าลูกล้มเลิกความฝัน ลูกต้องหันมาทำงานปกติ ประเด็นคือ ผมมีความฝันอยากเป็นนักฟุตบอล ตั้งแต่อายุ 7 ขวบ การที่ผมเรียนหนังสือไม่จบ แสดงว่าผมต้องไปหางานทำในซูเปอร์มาร์เก็ต ร้านตัดผม หรือร้านอะไรก็ตามแต่

ผมรู้ว่าชีวิตคืออะไร เพราะแม่ต้องเปลี่ยนงานบ่อยครั้ง ทั้งช่างทำผม ช่างทำเล็บ พนักงานขายน้ำหอมเสื้อผ้า พนักงานต้อนรับ และบริกรท้ายที่สุดท่านก็เก็บเงินมากพอที่จะสามารถเรียนจบ เวลานี้ ท่านได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก ท่านไม่เคยยอมแพ้เลย

แม่อธิบายให้ผมฟัง ท่านบอกว่าผมจะได้ลงเอยกับที่ไหนสักแห่ง ช่วงเวลาที่ยากลำบากจะผ่านพ้นไป ท่านคอยแนะนำว่า ความสิ้นหวังที่ผ่านเข้ามา ทำให้ผมหลงลืมความต้องการในชีวิตไป เสือมังกร และนั่นคือความจริง คำสอนของแม่ ทำให้เขาลุกขึ้นสู้ต่อไป จนได้ย้ายมาเล่นฟุตบอลในลีกยุโรปเป็นครั้งแรกในชีวิตกับวิคตอเรีย กิมาไรส์ สโมสรในลีกโปรตุเกส